Leon

oktober 13, 2013 ~ houbi ~ Plaats een reactie

Foto assignment, een paar weken geleden. Een dikke buik en een kindje, die een kaartje voor het binnenkort ter wereld te brengen broertje Leon wilden maken. Ze wisten al wat ze wilden, een tekening op de zwangere buik:

Leek nog makkelijker op voorhand dan in de praktijk. Want met een kindje moest dat toen het erop aan kwam allemaal verdomd snel gaan. Allemaal dezelfde fout dus: de witbalans suckt door de combinatie van natuurlijk licht en een spot, waardoor het kindje aan een serieus soort geelzucht lijkt te lijden. Maar daar viel achteraf gelukkig aan te verhelpen. En deze vond ik uiteindelijk heel leuk. Foto vertelt het verhaaltje, ondeugend, grappig, vrolijk:

De opdrachtgever had nog een efffectje in gedachten. En dan werden de uiteindelijke foto’s iets als dit:

Wat ik persoonlijk wel wat cheesy vond, maar daar doen ze natuurlijk hun zin mee.

Maar niet getreurd: gisteren werd hij geboren, de inhoud der buik in kwestie. M’n vriendin is meter, dus heet ik hem langs deze weg ook officieel welkom bij de uitgebreide familie. Welkom Leon!

8 tot 14 van 366

januari 14, 2012 ~ houbi ~ Plaats een reactie

Week 2 van het 366 project, en het was al wat moeilijker. Maar dat gaat beteren, ik voel het. Dan gaat mijn leven zich op allerlei plaatsen afspelen waar de fotogeniekheid van afdruipt, gaan de meest fotografiewaardige mensen zich voor mijn lens van hun kleren ontdoen en zal ook het licht optimaal beginnen meespelen in het u bezorgen van de meest waanzinnige foto’s. Ondertussen moet u het met deze doen:

Zaterdag (14/366) So that’s where they’re hiding

Vrijdag (13/366) Tandenpoets

Part 3/5 van het dagelijkse avondritueel. Pyamaatjes aan, glaasje warme melk drinken, tandenpoetsen, verhaaltje lezen, instoppen. If it works for them, it works for us 😉

Donderdag (12/366) Wijlen mevrouw spitsmuis

Nu nog een spitse opmerking vinden om bij deze foto te plaatsen.

Woensdag (11/366) Toren

Hij werd uiteindelijk 1 meter 90 en is twee dagen blijven staan. Maar zijn rijk is inmiddels ten einde. Sic transit duplo mundo.

Dinsdag (10/366) Rode kornoelje i̶n̶ ̶d̶e̶ ̶w̶a̶r̶ in bloei

De natuur vindt het warm genoeg voor het begin van de lente, en dus staat er al een hele resem aan dingen en dingens in bloei. Het stond in de krant (het arboretum van Kalmthout gaat nu zelfs al open, anders missen de bezoekers het bloeiseizoen), maar ook voor mijn raam is het moeilijk te negeren.
Al te enthousiaste “Het is Lente”-believers, opgelet evenwel. Sabine heeft dus wel NACHTVORST AAN DE GROND VOORSPELD VOOR DIT WEEKEND. DE IJSMEESTERS IN FRIESLAND HOUDEN ZICH KLAAR. IT GIET OAN #. BERG UW DIEREN EN KINDEREN, DE HORRORWINTER KOMT ER ALSNOG AAN!

Maandag (9/366) Vier op een Rij

Alle vijf op een rij ware beter geweest voor de sujetten op deze foto, maar elk begin is moeilijk.

Zondag (8/366) Opa

Vooruit gaat het niet meer, met opa (al stevig in de zeventig, en stevig op de sukkel ook), maar het zit nu tenminste makkelijk.
Of dit nu een trekzetel (© M. Vuijlsteke) is, geen idee, maar deze is dus wel uitgerust met 3 motoren om optimaal in en uit te kunnen stappen. Uitgerust om uit te rusten dus.
Model is voorlopig, de definitieve wordt op maat gemaakt en laat nog een paar maanden op zich wachten.

Vorige week: 1 tot 7 van 366

0/366

december 31, 2011 ~ houbi ~ 2 reacties

Nieuw jaar, nieuwe voornemens, ik doe daar niet aan mee. Maar wel een plan. Om eens zo’n 365-project doen. Elke dag een foto, al dan niet met een verhaaltje.

Pro:

Elke dag enig teken van leven op de blog
Meer fotograferen, dan zullen er bijna automatisch ook betere dingen bij zitten. In theorie. In de praktijk hopelijk toch minstens een manier om wat te groeien in fotograferen.
Een stimulans om altijd camera bij te hebben en met “fotografenblik” rond te kijken
De workflow met de nieuwe iphone en apps als Snapseed, of met Nikon – camera connection kit > ipad en dan weer app of via photostream meteen ook op de Mac bewerkbaar, is zo plezant dat ik er niet tegen opzie dit dagelijks te doen.

Contra:

Ik ben geen goede fotograaf (en zal dat ook nooit worden). Dus veel middelmatige posts hier.
Wie zit daar op te wachten?
Het is dit jaar dus wel een schrikkeljaar. 366 foto’s dus. Pff…
Vervuilt nog geen beetje de rss-feed

Daarom een paar regeltjes – het dogma 95 van mijn 366 project – dat ik me voorneem:

elke dag van het jaar 2012 een foto online te zetten
dat die foto die dag zelf genomen moet zijn (geen voorraadje).
dat maximaal 1 foto per week als onderwerp de kinders, de tuin, Brussel, Balegem, diertjes/macro, landschap of “blote tetten” mag hebben. Andere onderwerpen kunnen, maar op deze lijst staat een cap.
dat ook effectjes (instagram, polaroid, tilt-shift, zwart-wit, meme-generator … ) mogen, maar max 1 per week van ’t zelfde.
dat ik daar elke dag van de week een ander platform voor ga gebruiken: een dag Twitter, een dag Google+, een dag Flickr, een dag Facebook, een dag Instagram (find me als houbi), een dag op iets anders (Path, Foursquare …) en op de zevende dag de blog (en toen zag Hij hopelijk dat het goed was).
Het staat u vrij al die accounts te volgen, maar dan dreigt natuurlijk een overdosis mij (hetgeen ik zelfs in homeopathische hoeveelheden eigenlijk niemand toewens). De blogpost zal daarom altijd de zeven foto’s/verhalen van die week bevatten.
dat ik eventuele bijkomende regeltjes wel opmaak/afschaf terwijl ik bezig ben

Voilà. Beschouw dit als een eenmalige kennisgeving. Een verwittigd mens is er 366 waard.

Camera Connection Kit

augustus 4, 2010 ~ houbi ~ 4 reacties

De iPad en foto’s bewerken on the road, gaat dat samen? Jazeker, dat gaat samen, via dit omweggetje:

Komt tot bij u via de Apple Store (in ruil voor 29 euro, gratis verzonden):

Met daarin een pakje:

Met daarin twee connectors die passen in de iPad. Een waarin je SD-kaartjes kan steken. Een waar je een USB-kabel op kan aansluiten:

Start je de iPad met zo’n dongle eraan en een kaartje erin of een kabel naar je fototoestel eraan, komt er een tab “Camera” bij in de foto-applicatie van je iPad:

Een of meer foto’s aantikken en importeren:

En enkele seconden erna staat er een kopie van de foto’s in een album “all imported” en “last import” op je iPad. Als je in RAW werkt, naast die kopie ook nog jpeg-versie van de foto’s waarmee je op de iPad verder aan de slag kan.

Als je verder werkt op de iPad (bijvoorbeeld opladen naar Flickr), werk je met de jpeg van de foto. Ook de andere EXIF-informatie van de foto is veranderd:

Je kan er ook aan met de andere applicaties op je iPad. Hier bijvoorbeeld met de gratis fotobewerkingsapp PhotoPad (snelle tool om bvb te croppen, roteren, contrast of brightness wat bij te werken of aan levels te sleutelen):

Zo kwam ik dus tot foto 1 in deze blogpost.

Daarnaast kan je de iPad ook gebruiken als opslagmedium voor de RAW-files. Als je de iPad aan een computer hangt, zijn de bronbestanden er immers ook nog. Hier in Aperture, waar de preview van de NEF’s (het RAW formaat op mijn Nikon) wel niet lukte:

Maar eenmaal geïmporteerd zijn de foto’s dus wel de originele fotobestanden (met dus de oorspronkelijke bestandsgrootte, resolutie, EXIF informatie en the lot):

Deze “iPad Camera Connection Kit” is dus voor mij pretty much exactly what the doctor ordered. Werkt foutloos en goed, tot dusver. Alhoewel het natuurlijk nog een stapje beter ware geweest als die aansluitingen gewoon standaard in de iPad waren ingebouwd.

Dat er twee dongles in zitten (USB en kaartlezer) is voor mij dubbel, maar dat komt nog wel ooit van pas. Het zijn immers maar kleine dingen, en ik kan me voorstellen dat er wel eens eentje gaat verdwijnen. De SD-lezer is trouwens interessanter om op reis mee te nemen: spaart de batterij van je fototoestel.

En weer een stap richting iPad als ideale tool om mee op vakantie te nemen: in plaats dus van een laptop om email te lezen, wat sites te bekijken en aan ter-plekke-fotobewerking van de vakantiefoto’s te doen, in plaats van een stapel boeken, een stapel dvd’s voor de kinderen, een stapel cd’s voor kinderen en ouderen, in plaats van nagestuurde kranten, én in plaats van een stapel spelletjes voor onderweg).

Fotoshoot

juli 27, 2010 ~ houbi ~ Plaats een reactie

Voor in de rijtjes “voor alles een eerste keer” en “dat hebben we ook weer meegemaakt”: de fotoshoot. Van het hele gezin. Door Eugene Hertoghe, een professionele fotograaf uit Gent die de opdracht kreeg voor het maandblad Goed Gevoel (en wel ter illustratie van een interview over vaders die deeltijds werken voor hun kinderen, normaal gezien in het septembernummer).

En dus poseerden wij happy family-gewijs op de tuintafel:

Riskeerden we ons leven (of toch een natte broek) op de stapstenen van de vijver:

Wurmden wij ons op het bankje aan de vijverrand:

En etaleerden onszelven in de klim/speelboom:

Na afloop wel last van enige kramp in onze kaken. Maar het was voor Goed Gevoel, en – zoals Eugène kwam te zeggen als hij een paar planten in het zicht van zijn Canon platlegde – alles voor de kunst …

Zo vijf mensen tesamen fotograferen blijkt toch geen sinecure. Van de meer dan 200 foto’s toch amper een handvol waar iedereen van het gezin “goed op staat”. Eindelijk snap ik waarom zoveel fotografen zich toeleggen op het fotograferen van schaarsgeklede nimfen in lingerie. Dat onderwerp zit tenminste stil.

Ook meteen een première, want ik meen dat dit in het 3-jarig bestaan van deze blog de eerste keer dat ik er op sta met mijn façade. Kortom: (u bent een) illusie armer, (ik een) ervaring rijker.

Fotofrustratie

augustus 25, 2008 ~ houbi ~ 2 reacties

1 jaar heb ik nu een camera met mogelijkheden (een Nikon D80). En 1 jaar al ben ik content van het niveau van de huis- tuin- keuken-foto’s die ik ermee neem.
Maar als het wat moeilijker wordt, schiet ik schromelijk tekort. En dus begint er ook al wat frustratie binnen te sluipen.

Neem nu dit:

Een overduidelijk mislukte foto, van twee jonge ijsvogels. Tot overmaat van ramp kwam even later de mama/papa van dit nestje jonge ijsvogels ook nog langs, maar de foto daarvan is nog 3x onscherper en dus al helemaal niet toonbaar. Of wel toonbaar, maar je zou er zelfs geen ijsvogels in herkend hebben.

Da’s toch echt wel een “photo opportunity”, maar een gemiste dus.

Ok, de omstandigheden zaten niet mee.
Het was rond acht uur, dus al met een zwak zonnetje. Het was aan onze vijver, waar rondom massa’s bomen staan, die ook het resterende licht nog wegnamen. Met een niet erg lichtscherpe lens op het fototoestel, én een behoorlijke afstand tot het onderwerp. Excuses, excuses…

Maar een fatsoenlijke fotograaf heeft dan toch al tenminste de tegenwoordigheid van geest om de ISO-lichtgevoeligheid helemaal naar boven te draaien. Of een boomtak of zo als statief te gebruiken. “Pathetic me” niet dus. En dus heb ik nu 20 foto’s, allemaal bewogen, alle 20 om weg te gooien.

En dus moet ik me voor geslaagde foto’s van ijsvogels (prachtige beestjes die enkel in de buurt van visrijk water leven) verlustigen aan flickr, of pbase.

Nog een kleine week en ik verjaar, en dus kan ik wat cadeautjes bijeensprokkelen voor in de fototas. Maar het materiaal dat me bij deze ijsvogelkans had gered is echt wel buiten verjaardagsbudget. Een statief, en een lichtsterke portretlens (50mm, f1.8), dat kan ik nog wel vragen. Maar grote zoomlenzen of macrogerief voor kriebelbeestjes blijven nog buiten bereik.

Dat wordt dus nog wat langer mijn kas opfretten van fotofrustratie.
Of een cursus gaan volgen (iets als dit, maar minder ambitieus mag ook, één voor- of namiddag per week bestaat dat ook?).
Of me gewoon gelukkig prijzen dat ik een stukje natuur beheer waar de beestjes zich thuis voelen, of ik er nu een foto van kan nemen of niet.

Groene specht

november 8, 2007 ~ houbi ~ 3 reacties

Groene specht, in het gazon op zoek een maaltijd. Deze soort is echt verzot op mierennesten, zeker van die gemene rode bijters. Ze steken er hun lange snavel in en zuigen er dan 1 voor een de mieren, larven en ander “lekkers” uit. En blijkbaar zitten er in mijn “pelouse” nogal wat mieren… Good for her!

Lang rondgelopen met het gedacht dat dit een bonte specht was, maar mijn vogelkennis blijkt weeral niet erg groot 😦 . De bonte specht (Dendrocopos major) is precies nog een stuk bonter dan den deze, nu overduidelijk herkend als een groene specht (Picus viridis).

Zij (ik zie geen rood onder z’n oog, iets dat alleen de mannetjes zouden hebben) zit de laatste weken constant in de buurt van het huis, maar was toch erg moelijk te fotograferen. Buitenkomen zonder dat ze het hazepad koos was onmogelijk. En zelfs behoedzaam in de buurt van het raam komen, was al voldoende om haar te laten schrikken. Nu is ze blijkbaar al wat geruster, en kon ik haar van achter het raam toch al in beeld krijgen.

Als vogelfotograaf heb ik dan ook nog een lange weg af te leggen. D’r zullen nog heel wat jaren passeren eer ik een foto van het ijsvogeltje ga kunnen maken: die passeert wel dagelijks maar na 10 seconden is hij al weer weg. Toch als wij in de buurt zijn… En om nu in een schuilhut met de camera in aanslag te gaan zitten wachten…