Wij naar Wijnegem

september 26, 2013 ~ houbi ~ 1 reactie

View this post on Instagram

A post shared by Dirk Houbrechts (@houbi)

Plechtige opening der Lego-winkel.
Het is te zeggen, plechtige opening van de Lego-winkel-doos, gekregen gisteren op de plechtige opening van de eerste Lego-winkel in ons land. Lego-inception!

Daar moesten, mochten eigenlijk meer, we gisteren immers naartoe. In het Wijnegem Shopping Centrum, of all places. Een plaats waar ik normaal nog niet geschilderd zou willen vertoeven, maar voor Lego maakt een mens al eens een uitzondering.

Ze hebben daar zowat alle dozen die Lego verkoopt. En nog een paar die je nergens anders vindt. Netjes uitgestald, met tussenin allerlei displays voor gemaakte Lego-constructies. Verlichting en meubels in de vorm van legoblokjes. En speelhoeken, natuurlijk.

Je kan er je Lego gewoon per kilo kopen, dat gaat ook:

Of peetjes volledig zelf samenstellen:

Of je kan er de grotere dozen voor een camera mikken, zodat je op het scherm te zien krijgt hoe het bouwwerk er komt uit te zien:

Er was ook een Lego-bedenker op de opening, met de doos die hij bedacht/ontworpen had. De force was redelijk strong in this one.

Kortom, ideale winkel om verlanglijsten (de boot van Lego Friends!, het griezelkasteel van Lego Monsters!, Alles van Lego Technics! De robot van Lego Mindstorms! Tips om straffeloos enkele geldroven te plegen!) samen te stellen.

Al een geluk dat ik preventief mijn bankkaart geblokkeerd had, of het was daar dus verkeerd afgelopen. Mijn kinderen in toom houden dat lukte nog, maar deze vond ìk namelijk moeilijk te weerstaan:

De winkel is open voor het grote publiek vanaf vandaag, maar in het weekend van 5 oktober is er nog de extra feestelijke opening met allerlei wedstrijden, cadeautjes en de bouw van een levensgroot Lego-standbeeld …

Plainspotting

september 21, 2013 ~ houbi ~ 1 reactie

Donderdag nog eens naar de “Sportdag voor Vlaamse Ambtenaren” geweest. Dat is een beetje als een “Sportdag voor eender wie”, maar dan raarder. Want met collega’s. En collega’s-vlaamse-ambtenaren dan nog.

Raarder, in de zin dat de trein dan ’s morgens ineens vol zit met mensen die nooit sportschoenen aanhebben, maar die dag dus wel. Nooit gedragen sportschoenen.

Raarder, in de zin dat een aantal van de mensen die er zich naartoe bewegen zodanig uitziet als een mens die zich normaal naar een bureau beweegt dat het bewegen richting sportdag er zeer onwennig uitziet.

Raarder, in de zin dat als je met iemand aan de praat geraakt, die dan meestal werkt voor een agentschap, dienst, of ding met vreemde afkorting waar je – dertien ten spijt – nog nooit van gehoord had.

Raarder, in de zin dat het een beetje vreemd aanvoelt te gaan sporten op kosten van u. In de tijd dus die de belastingbetaler ons betaalt. Het gevoel ook dat als je dezelfde activiteiten op een zaterdag zou organiseren, er geen tiende van het volk zou opdagen.

Maar – het moet gezegd – heb op de Sportdag in mijn ondertussen vijftien (aka tel kwijt) ambtenarenjaren toch ook al een paar mooie dagen beleefd. Fietstochten of wandelingen in nazomertjes. Pingpongtornooien, een keertje voetbal. Best leuk, en Bloso organiseert al de activiteiten voorbeeldig.

Het was nu wel al een paar jaar geleden dat ik er nog naartoe geweest was. De laatste vier jaar werk ik immers maar 3/5de, en dan vond mijn eergevoel het een beetje overdreven van een van die drie dagen dat ik maar op het werk ben ook nog te gaan ambtenarensporten. Maar dit jaar toch bezweken.

Had ik dus beter niet gedaan. Want het was dan wel een fietstocht in het Brusselse zoals de vorige keren – al ooit prachtig gefietst in Zoniënwoud, of richting Leuven – maar dan raarder.

Raarder in de zin dat het een fietstochtparcours was dat nooit mooi werd. Lachwekkend lelijk. Kilometer na kilometer. Kruispunt na onoverzichtelijk kruispunt. Villawijk na villawijk. 70 kilometer plainspotting.

Voor het gemak op het parcours eens de redelijk mooie stukken in het groen gezet, de erg lelijke in het rood.

Etterbeek – Sint-Pieters-Woluwe – Wezembeek-Oppem – Sterrebeek – Kortenberg – Steenokkerzeel – Elewijt – Vilvoorde – Machelen – Diegem – Zaventem – Kraainem en dan terug naar Etterbeek. Voorstadsmiserie. En veel luchthaven. En dus ook wat planespotting.

Raar.

Afijn. Dit weekend krijgt Brussel al een nieuwe kans om het goed te maken. Want dankzij de vriendelijke mensen van België Toerisme en Enchanté mogen we als “gezin met kinderen” op verkenning in Brussel: Magritte-museum, Mini-Europa, Océade, overnachten in de jeugdherberg en dan nog autovrije zondag. Hopelijk wordt het minder raar.

Strijk dat

september 8, 2013 ~ houbi ~ 3 reacties

Misverstanden, nooit gemakkelijk.

Neem nu die keer dat ik een mailtje kreeg van Veronique

Ik werk in een communicatiebureau in Hasselt, waar wij de persrelaties verzorgen voor verschillende klanten in o.a. de interieur-, food- en lifestylesector,…
Voor onze klant Brabantia- jou wellicht welbekend 🙂 – zou ik graag het volgende willen vragen:

Brabantia heeft in samenwerking met Philips een nieuwe innovatieve strijkplankhoes ontwikkeld voor de gebruik(st)ers van stoomgeneratoren.

Misschien ken je het probleem al:
Stoomgeneratoren strijken sneller dankzij stoom onder hoge druk. Maar als je deze gebruikt in combinatie met een traditionele strijkplank, kan er condensvorming ontstaan op de strijkplank wanneer het water afkoelt. Dat kan leiden tot ophoping van water onder de tafel of op het kledingstuk zelf.
Brabantia heeft daarom de PerfectFlow-hoes ontworpen om je kledingstukken en de vloer (!) droog te houden tijdens het strijken.

Benieuwd hoe dit werkt? We willen jou graag een PerfectFlow-hoes aanbieden om uit te proberen ( en ook te houden) en hopelijk vind je dit interessant genoeg om te delen met je volgers? 🙂

Nu had ik vroeger een lief. En nog een ander lief, die dat van dat andere lief niet mocht weten. En dan sprak ik met dat ene lief af mij te contacteren met een geheime code:

Ik werk in PR-bureau XXX waar wij de persrelaties verzorgen voor verschillende klanten in o.a. de interieur-, food- en lifestylesector,…
Voor onze klant XXX – jou wellicht welbekend 🙂 – zou ik graag het volgende willen vragen:
XXX heeft een nieuwe innovatieve XXXX ontwikkeld voor XXX.

Dat andere lief vond al dat gemarketing en ge-innoveer namelijk niks, en zou dan zeker niet verder lezen.
Het mailtje mocht dan verder gaan met hetgeen het lief wilde, zij het in bedekte termen. Als het seks was, moest ze in producttermen spreken over hoe opgewonden ze daar beneden precies wel was. Of alluderen op stomende seks of zo.
Uitnodigingen om af te komen en vuile manieren te doen moesten dan in allusies als “hopelijk kom je naar mijn evenement?” of “Hopelijk kom je, we staan klaar om je te ontvangen op ons standje”.

U begrijpt het misverstand. En mijn spoed om Veronique – hoe kende die onze code, trouwens? – eens snel te antwoorden dat ik haar wel eens wilde uitproberen!

Groot was dan ook mijn verbazing toen enige dagen later een pakje met een Perfectflow strijkhoes van Brabantia in de bus viel.

En nu moet ik natuurlijk. Er iets over schrijven. Probleem, want ik ben niet de strijker in dit huis. Alle emancipatie ten spijt, sinds er hier een straf stoomstrijkijzer in huis is gekomen (schatting: 3 jaar), heb ik het nog geen enkele keer vast gehad.

Snelverdediging: Emancipatie is verdeling van de taken toch? Sluit specialisering niet uit. Mijn lief heeft mijn kettingzaag, hakselaar of haagscheerder toch ook nog nooit bediend. En ik draag nooit – in de strijkhel uitgevonden – hemden.

Maar uit misverstanden komen dus ook mooie dingen. Want het lief vond dat pakje wel een fijne verrassing. Ze was wel toe aan een nieuwe strijkhoes. En ze is nogal te spreken van haar Perfectflow hoes van Brabantia. Ze had dat vochtprobleem waarvan sprake met haar vorige strijkhoes – een Laurastar, ook geen brol – weliswaar enkel bij zeer lang strijken (vanaf een uur of zo), maar nu dus inderdaad niet meer. En het is voor de rest dus een zeer fijne strijkhoes.

Zei ze. Als ik haar niet misverstaan heb.

Baronfeesten

september 1, 2013 ~ houbi ~ Plaats een reactie

Gisteren bijna vergeten, maar een flard doedelzak die met de wind meedreef herinnerde ons nog net op tijd aan de tweede keer baronfeesten rond de Stokerij van Damme.

Er waren ridders. En roofvogels. Honden. Narren op paarden. Standjes met middeleeuwse ambachten. Alsmede mede. Abdijbier geserveerd door schalkse monniken. En frieten en hamburgers, daar kan geen middeleeuws thema in een 21ste eeuws evenement tegenop.

En dan een kampvuur en vuurshow. Warmte op een koude wei.

Vriendjes, die na de jaarlijkse zomer-diaspora richting campings, oma’s, scoutskampen en vliegvakanties teruggezien werden. De voorlaatste dag van de vakantie. Het was mooi, maar het is gedaan.