Het is vergeefs, dat is op voorhand geweten. Maar het is gebouwd en dus is er hoop.
Heroïek ook. De branding kan ons wat. Die lelijke kustlijn staat hier tenslotte ook al een tijdje.
Alhoewel, misschien toch tijd voor wat versterkingen.
Er wordt getwijfeld. Over het nut van gezegde versterkingen. Over de kwaliteit van de bouwkunst in het algemeen.
De kap’tein blijft op zijn schip. Alleen de ratten rennen. Er wordt niet gewanhoopt. Wel gebibberd.
Een les geleerd, in nietigheid, in dat alles verdwijnt (behalve die kustlijn), in vergeefse moeite
en in de lol die je had terwijl het gebeurde.
