Zeepkistenrace

Al bloggend komt men op de vreemdste plaatsen, gisteren bijvoorbeeld was ik een “vriend van Red Bull”. Mocht ik met Daantje naar de zeepkistenrace in Brussel. Heel erg geamuseerd en in schoon gezelschap gekeken naar de zeepkistenracers vanop een mooie, droge, goed van nat en droog voorziene plek langs het parcours aan de Kunstberg.

Er was snelheid:

Er waren grappige deelnemers, en halflollige, en jolige, en karnavaleske.:

Er was schoon vertier:

Hoedjes:

Er was een miss België, en Tom Waes aan de micro, Pieter Loridon in de VIP, Jim TV aan de aankomst:

Er was muziek en champagne, vuurwerk en rook:

Er was slapstick rond het parcours:

Er waren grappige crashes. En spijtig genoeg ook een valse noot op het einde, toen de voorlaatste deelnemer bijzonder hard crashte in de laatste bocht en de ambulance mocht uitrukken. Hopelijk heeft die mens zijn nek niet gebroken.

En er was lekkers voor Daantje (uit het blote hoofd som ik even op: broodjes met worst, een suikerwafel, een bordje fruit met chocolade, een suikerspin, een frambozenijsje, cake, afijn #goodparenting) en voor mij (Red Bull, Desperados, en Corona à volonté, afijn #goodparenting). Perfect dagje uit met zoonlief, eigenlijk. Grijs en koud weer, de enige smet. De zeepkisten duidelijk niet van het merk Sunlight.

En ik denk dat ik mijn blogposts de volgende weken maar d’office ga beginnen met “Al bloggend komt men op de vreemdste plaatsen, gisteren bijvoorbeeld“, want er zit nog het een en ander aan te komen. Om van de achterstand in nog niet te spreken.