En toen was de oudste al zeven. Een leeftijd waarop te lande van communie gedaan wordt, maar niet bij ons. Wij zijn het beu, doen niet meer mee, springen op de kar van het “lentefeest”. Omdat het kind een naam moet hebben, en dat zonder feest blijkbaar niet kan, zeven worden. De diepere zin van dat alles gaat aan mij ietwat voorbij. Maar feest it will be. En cadeautjes, natuurlijk ook.
In mijnen tijd ging de twijfel tussen een verlichte aardbol, een polshorloge en een mondmuziek. Tegenwoordig gaat dat tussen een iPod Touch en een Nintendo DS.
Eerst wilde meneer een Nintendo. Want daar kunt ge Mario op spelen.
En toen wilde meneer een iPod Touch. Want daar kunt ge veel meer mee.
En toen wilde meneer terug een Nintendo. Want dat “veel meer” was toch niet wat hij echt wilde, hij wilde Mario.
Al mijn voors en mijn tegens tegen het een en voor het ander, mijn bevraging van de twittervrienden, de googlezoektocht door de techblogs, ze zijn ondertussen alweer nutteloos. Tenzij om nog eens in een blogpost op te lijsten, ter informatie en lering van wie ooit in dezelfde twijfelfase komt te zitten:
| Pro de iPod Touch | Pro de Nintendo 3DS |
|
|
| Contra de iPod Touch | Contra de Nintendo 3DS |
|
|
| Eindbeoordeling iPod Touch | Eindbeoordeling Nintendo 3DS |
|
|
Houbi.Me 