Naar Grimbergen (vervolg)

Een vervolg, op wat hier twee blogposten geleden aangekondigd werd. Te weten een wandeling door Grimbergen, de abdij, en Grimbergen, zijn biersoorten:

Een Nederlandse Amerikaan, die zie je al van verre staan
Een abt met een wit pij’ken aan, die zie je al van verre staan (x2)

Van voor naar achter: een altaar, en een ding waarvan de naam maar niet uit mijn religieus verleden wil opduiken. Koor? Architraaf? Oksaal? Retabel? Archivolt? Apsis?

Van links naar rechts: abt Erik en een afbeelding van hoe de abdij van Grimbergen er vroeger uitgezien heeft. Daartussen lichte melancholie naar pre-franse revolutie-tijden en de onuitgesproken vraag of een abt (in de katholieke kerk op gelijke hoogte met een bischop) in die tijden ook een stel bloggers zou rondgeleid hebben om een bier met de naam van zijn abdij te doen verkopen.

Van boven naar onder: een magnifieke en pas gerestaureeerde plafondschildering, eiken lambrizeringen en toekijkend volk.

Van links naar rechts: “het verborgene” (aka een gang waar we niet in geweest zijn), een vuurvogel (aka de fenix, het steeds weer opduikend symbool van Grimbergen, abdij en bier) en de Heer M. Vuijlsteke (aka die kwiet van het Wikipedia artikel in De Morgen van vandaag).

Van voor naar achter: een abdijgang in neo-romaanse stijl (de abdij zoals die er nu staat dateert maar van vlak voor WOI) en het eerder genoemde groepje mensen, abt incluis.

Van onder naar boven: genoemde abt, zijn niet erg katholieke handgebaar, steigers voor de restauratie, en God die het niet erg katholieke handgebaar ook gezien had.

van links naar rechts: blogvolk (Michel weer, en ntone, en Michael, en Vromant) en de vriendelijke mens die ons daar uitgenodigd had. En het échte onderwerp van het bezoek: Grimbergen blond, dubbel, goud, trippel en optimo bruno. Geserveerd in kleine 15 cl proefglaasjes. En dat dat smaakte. Naar nog, bijvoorbeeld.

Kortom: het was van begin tot einde (en van boven naar onder, van links naar rechts enz…) een interessante avond. En plezant nog ook.