Als er meer plaats was geweest, dan had deze post “de symptomen van Mexicaanse griep en hun voorkomen in het gezin H. te B. op de gedoemde 8 december van het jaar des heren 2009” geheten. Een schema maakt het duidelijk:
Symptoom | Voorkomen in het gezin H. te B. op de gedoemde 8 december van het jaar des heren 2009 |
---|---|
Koorts | Annemie: check (al drie dagen +39° C) Daantje: check (zweeft sinds gisteren tegen de 40° C) Maud: check (vandaag niet meer) Floortje: check (alweer drie dagen in de 38°ers) Ik: uncheck |
Pijn in spieren en ledematen | Annemie: check Daantje: check Maud: check Floortje: geen idee Ik: uncheck |
Hoesten en niezen | Annemie: check Daantje: check Maud: check Floortje: check Ik: een beetje |
Loopneus | Annemie: check Daantje: check Maud: check Floortje: check Ik: uncheck |
Geen trek in eten | Annemie: uncheck Daantje: check Maud: check Floor: uncheck Ik: uncheck |
Vermoeidheid | Annemie: check Daantje: check Maud: check Floor: check Ik: check (maar dat komt wel meer voor) |
Hoofdpijn | Annemie: check Daantje: check Maud: check Floor: check Ik: een beetje |
Om maar te zeggen dat er hier een griepspook door het huis dwaalt, en het draagt wellicht een sombrero. Mijn huisgenoten vallen als vliegen.
En dat ik toch content bent dat de mortaliteitsgraad van die pandemie veel gunstiger is uitgevallen dan aanvankelijk gevreesd. Want anders was ik hier de last man standing.
En dat ik niet goed snap dat kinderen jonger dan 6 jaar en hun ouders bij inentingsrondes niet bij de priotiaire doelgroepen mogen opgenomen worden. Want ze hebben toch vroeg of laat prijs. Vraag maar aan pietel wat dat voor verschil maakt, zo’n snotneus met crèche- of schoolcontacten in uw huis rond te hebben lopen. Zelf ben ik in de vijf jaar dat ik nu vader ben ongeveer dubbel zo dikwijls ziek geweest als in de twintig jaar ervoor.
Hatsjie. Maar deze keer ontsnap ik. Hatjsie. Misschien.
Een gedachte over “Griep Griep Groera”