Na een dag heisa rond de blokkering van stopkinderporno.com door de Belgische internetproviders (zie mijn bericht van gisteren, LvB of De Standaard), een poging de voors en de tegens van deze DNS-blokkade (die inmiddels bekend is komen te staan als de Great Belgian Firewall) op een rijtje te zetten.

Argumenten pro:

• Nietsvermoedende surfers wordt gewezen op het illegale karakter van de verboden sites.
• de n00b geraakt door deze simpele DNS-ingreep wel degelijk niet bij de verboden inhoud (Als u niet weet wat een n00b is, bent u er een).
• Als regeerder/politiedienst heb je met het blokkeren ‘iets’ gedaan tegen de illegale content. Kan rustig verderslapen. Want ingrijpen door de sites daadwerkelijk te sluiten, lukt blijkbaar niet.
• De internetproviders blokkeren op last van de procureur (in dit geval omdat stopkinderporno een gevaar voor de openbare orde kon zijn). Gecontroleerd dus.
  

  Vragen hierbij: Bestaat de wetgeving al die het de providers verplicht aan de blokkade mee te werken? Zo ja: wat zijn de mogelijke sancties voor de providers? Of doen de leden van ISPA dit vrijwillig? Zo ja: waarom informeren zij hun klanten hier dan niet over? Verbreken zij hiermee niet hun Terms of Service? Meer vragen dan een PUB of TIK kan beantwoorden.

• Ook in de omringende landen worden er naarstig gewerkt aan gelijkaardige blocks (project Circamp – wat staat voor Cospol Internet Related Child Abusive Material Project) in het kader van de CSAADF (“Child Sexual Abuse Anti Distribution Filter”), afgesproken in januari 2008.
• Over deze blokkade dramatisch doen is overdreven.

Argumenten contra:

• De echte overtreding, namelijk de verboden inhoud, blijft bestaan. Dat rustig verderslapen uit pro-argument 3 is dus misschien niet zo’n verstandige beslissing.
• Inhoud laat zich op internet nauwelijks verbieden. Blokkeer je het op één plaats, duikt het op tien andere plaatsen allicht weer op. Of leeft verder in de Google-Cache, of het internetarchief…
• Via een eenvoudige ingreep verander je als gebruiker de DNS van je computer, naar bvb. OpenDNS (uitleg aldaar). Op die manier passeer je niet meer via de (verkeerde) DNS-vertaling van de Belgische provider, maar via de (correcte) internationale DNS. En zo geraak je dus ook aan de content, want die wordt helemaal niet geblockt. Ook via een anonymizer (vb. anonymouse.org) of andere buitenlandse proxy-server geraak je er ook moeiteloos op. The Great Belgian Firewall, is dus ook alweer een beetje een nieuwe Belgian Waffle.
• Het principe van de netneutraliteit wordt geschonden. ’t Is te zeggen: netwerkpartijen, verbindingspartijen, knooppunten en hostingproviders moeten neutraal staan tegenover de informatiestromen in hun beheer. Ingrijpen op DNS-niveau is nogal een drastische schending van dat principe.
• Zoals aangehaald in de argumenten pro, ging deze filtering gebruikt worden om kindermisbruik tegen te gaan. Maar de eerste blokkering is een anti-kindermisbruik site. Weliswaar een ranzige. Maar het geeft toch te denken over hoe makkelijk de doelstelling van een systeem, eenmaal ingesteld, veranderd kan worden. En sluisdeuren zijn makkelijker open te zetten dan dicht te doen. Het gevaar van het glijdende pad dus. ’t Is te zeggen, het begint bij sites die kinderporno-materiaal aanbieden. Maar waar eindigt het? Even doorgedacht is pakweg Google op termijn een vogel voor de censuurkat (cache van andere geblokkeerde sites, links naar materiaal met copyright …).
• Zoals Maarten Schenk in zijn brief aan minister De Clerq aanhaalt, is het eerste blokkeringsbevel eigenlijk een fout. De eigenlijke inbreuk op de privacy-wetgeving stond immers niet op de stopkinderporno.com, wel op een zuid-amerikaanse site waar Chris Hölsken en co dit op hadden gezet, en naar verwezen door middel van links. Legalities, misschien, maar moet een procureur daar geen rekening mee houden?
• Zowel ISPA (de providers) als de FCCU (de Federal Computer Crime Unit) zijn eigenlijk al van het begin niet overtuigd van het nut van deze DNS-blokkade. Luc Beirens van de FCCU: “Weak mechanism but prevents unvoluntary view“. ISPA: “While this approach may have merit when no other option is available, it clearly does nothing to protect or identify the abused children, does not bring the criminals involved to justice and does not prevent determined consumers of such material from working their way around the blocking system. There is, therefore, an urgent need to improve international procedures.”
  Er dan toch mee doorgaan is een beetje als “opteren voor de lange bal” als je met de Rode Duivels tegen Bosnië speelt.
• Bedoeling van de DNS-blokkade is “to reduce the effect of sites with criminal content”. Maar door de hele heisa rond deze blokkering (nu al voor de vierde keer hot news) kan men zich afvragen of men niet net het omgekeerde is aan het bereiken.
  Gerelateerd, en triestiger, is het nieuws uit de Scandinavische landen. Daar blijkt de blacklist van sites met pedofiel materiaal immers een erg gegeerd item onder de pedofielen! Omdat de DNS-blokkade zo makkelijk te omzeilen is, fungeert deze lijst als een webgids waar ze hun aanstootgevend materiaal kunnen vinden.
• Liever nu ophef, nu een anti-kinderporno site geblokkeerd werd, dan op het moment dat er eigenlijke kinderporno sites gaan geblokt worden.
• En ook wel, alhoewel niet in dit specifieke geval, het gevaar van censuur dat om de hoek loert.

Heeft u zelf nog argumenten voor of tegen, ik hoor ze graag. En hoop dat u zich met de hierboven aangehaalde zelf een mening kan vormen.